คำว่าลา หาใช่ย้ำ เพียงคำจาก
ความหมายมาก กว่านั้น หลายพันเท่า
คือความรัก ความอาลัย จากใจเรา
คือความเศร้า ความหวง ความห่วงใย
   ป่าทั้งป่า ใบไม้ร่วง ไปใบหนึ่ง
   คงไม่ถึง ใครมอง หรือหมองไหม้
   แต่ใบไม้ ใบนี้ มีหัวใจ
   รู้ร้องให้ รู้ดีชั่ว รู้คร่ำครวญ
คนแปลกหน้า มาที่นี่ หลายวันก่อน
รับคำสอน มีทั้งทุกข์ ทั้งสุขถ้วน
ใครทำดี ใครทำร้าย ใจประมวล
จำแต่ส่วน ดีไว้ ให้อภัย
   มาบัดนี้ คนคุ้นหน้าจะลาลับ
   วันใดกลับ ยังมิอาจ จะคาดฝัน
   จำใจจาก ตามวิถี แห่งชีวัน
   ใช่หมายมั่น ลาจาก เพราะอยากไป
ถ้าทุกคน ก้าวไกล ดีใจด้วย
เอาใจช่วย ไม่ว่า จะอยู่ไหน
จะคิดถึง ทุกคน ล้นหัวใจ
ขอเพียงใคร คนหนึ่ง คิดถึงเรา

 ปริญญา นั้นหรือ คือกระดาษ
หาใช่มาตราวัดความเป็นคนไม่
ความรู้ คุญธรรม และน้ำใจ
กับนิสัยรู้งานนั่นเหละคน


              เพื่อน
อันเพื่อนดี มีหนึ่ง ถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อย เพื่อนที่คิด ริษยา
เหมือนเกลือดี มีนิดหน่อย ด้อยราคา
ยังดีกว่า น้ำเค็ม เต็มทะเล
   เื่พื่อนเพราะกิน เหล้ากัน นั้นมีมาก
   เพื่อนแต่ปาก สักว่าเพื่อน ก็เกลื่อนหลาย
   ส่วนเพืื่อนใด ในเมื่อกิจ  เกิดมากมาย
   ช่วยจนตาน นั่นแหละเพืื่อน อย่าเฟือนเอย
เพื่อนธุระ ช่วยประคอง ไม่ต้องใช้
เพื่อนยากจน เจียดให้ ไม่ต้องขอ
เพื่อนอยากพบ ออกไป ไม่ต้องรอ
เพื่อนโศกท้อ ปลอบใจ ไม่ต้องครวญ
   เพื่อนมีสุข ทุกที่ ยินดีด้วย
   เพื่อนทุกข์ช่วย ทุกที คอยมีส่วน
   เพื่อนทำชั่ว คอยชี้ ความดีชวน
   เพื่อนทำควร ทุกที พลอยดีใจ