ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกว้าเหว่มากที่สุดคับ ผมแทบจะไม่มีเวลาที่เป็นส่วนตัวเลย เพราะว่าก่อนสอบไฟนอลผมต้องเตรียมค่ายที่ใหญ่พอสมควร แล้วผมก็รับตำแหน่งค่อนข้างใหญ่ เรียนเสร็จเย็นต้องมาทำงานชมรม เสร็จแล้ว 2 ทุ่ม ก็ต้องรีบไปสอนฮอล(รออยู่ในมอ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไปห้อง) กว่าจะได้กลับห้องเกือบเที่ยงคืน เหนื่อยนะคับ แต่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด นะตอนนั้นผมไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยคิดแต่งาน คิดแต่จะให้ฮอลอย่างเดียว วันนึงฮอลนัดผมไว้ 2 ทุ่ม แต่ใกล้จะได้เวลาแล้วงานผมยังไม่เสร็จเลย ผมต้องรีบมานั่งรอฮอลก่อนเพราะไม่อยากให้มันโกรธผม แต่ปรากฏว่ามันมาช้าเกือบ ชม. ผมก็ไม่ว่าอะไร ตอนนั้นต่างคนต่างคุยกันเสียงแบบเย็นชา ไม่เหมือนเมื่อก่อน ผมพอรู้ตัวแล้วแหละว่ามันไม่อยากอยู่ใกล้ผมเท่าไหร่นัก ก็เลยไม่ค่อยเล่นอะไร ไม่ดุ ไม่ว่า ไม่บ่นอะไรทั้งนั้น เพราะปกติผมไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา สายนิดเดียวผมก็บ่นแล้ว 555 แล้วผมก็สอนมันปกติ วันต่อๆ มาก็นัดมาที่เดิมอีก มันบอกว่าถ้าผมกลับห้องไปจะเสียเวลาเลยสอนที่นี่ให้จบๆ แล้วมันจะได้ไม่ต้องไปห้องผม ในใจผมมันรู้สึกเหมือนจะเสียฮอลไปแล้ว แต่ผมต้องเข้มแข็งเข้าใว้ก่อน เพราะผมอยากให้คนที่ผมรักประสบความสำเร็จ 

     จำได้ว่าวันนึงผมสอนมันอยู่ วันนั้นเผอิญมีกระดานไวท์บอร์ดอยู่ผมก็สอนมันปกติ แล้วอยู่ดีๆ มันก็เบรกผม "พี่น๊อต ... พี่เป็นอะไร พี่สอนไม่เห็นเหมือนเดิมเลย" ผมงงเลยคับ เพราะว่าตอนนั้นผมก็สอนปกติ แต่คงเป็นเพราะผมเหนื่อยด้วยแหละมั้ง บวกกับนอยมันนิสนึง เลยทำให้มันรู้สึกแปลกๆ พอรู้งั้นผมก็รีบดึงอารมณ์กลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี^^ ภาพที่ผมไม่อยากเห็นเลยคือเวลากลับ ปกติสอนเสร็จก็เที่ยงคืนแล้วคับ ฮอลมันมีจักรยาน(ของใครไม่รู้555) แล้วมันจะต้องปั่นกลับไปที่หอเมทุกวัน สอนเสร็จมันก็สวัสดีผมแล้วก็เดินแยกกันเลย ตัวผมไม่มีรถ รถประจำทางก็ไม่ค่อยมีแล้ว ส่วนมากก็เดินเอา หอบของพลุงพลัง เดินไปก็เหงานะคับ เมื่อก่อนตอนที่ฮอลไม่มีใครมันจะเดินกะผมประจำ ตอนนี้ยังงัยก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า ผมกำลังรักมันอยางจริงๆ แล้วสิ

     มีอยู่ช่วงหนึ่งฮอลจะมาหอผมแต่ไม่ค้างนะคับ มาให้ติวนี่แหละแรกๆ ก็ดีๆ อยู่หรอก มันชอบหอมแก้มผมก่อนกลับ แบบว่าพอติวเสร็จก็มายืนส่งมันหน้าประตู ก่อนไปมันก็มาหอมแก้มผมทีนึงแล้วก็ลากลับไป บางวัวมีแบบลืมนะ...ปั่นจักรยานไปแล้ว ผมกำลังปิดประตู พอดีได้ยินเสียงมันมาอีก "ลืมรัยอีกรึ?" ผมถามมัน มันม่พูดรัย ปั่นเข้ามาข้างๆ ผมแล้วก็หอมแก้ม แล้วก็กลับไป แต่วันดีคืนดีก็ทะเลาะกันซะงั้น ผมกะมันพูดอะไรกันสักอย่างนี้แหละ แล้วมันก็โกรธผม ปั่นจักรยานหนีหายไปเลย ผมอกไปยืนรอหน้าปากซอย คิดว่ามันคงงอลๆ แล้วคงปั่นกลับมา แต่ไม่เลยยยยย รอนานมากกกก มันก็ไม่มา เลยโทรไปหามันบอกมันให้กลับมาคุยให้รู้เรื่อง แต่มันดื้อไม่ยอมกลับ สุดท้ายผมไม่รู้จะทำงัย โทรหามันอีก มันรับสายพูดเสียงแข็งว่า "มีรัยว่ามา ให้เวลา 5 นาที" ผมก็คิดไปแป๊บนึง คิดว่าถ้าขนาดนี้ก็ไม่มีรัยแล้วแหละบอกไปว่า "โอเคพี่มีเวลาแค่นี้ ก็ไม่รู้จะพูดอะไร อวยพรละกันให้เราโชคดี ดูแลตัวเองดีๆ นะ(พูดไปก็สียงสั่นๆ ไป)" มันเริ่มใจอ่อนคับถามผม "พี่อยู่ไหน?" ก็บอกว่าอยู่หน้าหอ มันบอก "งั้นอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าไปไหนนะ" แล้วมันก็ปั่นจักรยานกลับมาพร้อมกับเสลอปี้แกวเล็ก1 แก้ว ^^ คุยกันจนเข้าใจว่า มันขาดกำลังใจ มันท้อแท้ แล้วผมทำเป็นไม่สนใจมันอะไรประมาณนี้ แล้วสุดท้ายก็เหมือนเดิมหอมแก้มก่อนกลับ แต่ประเด็นคือ กลางถนนในซอยหน้าหอผมเลย ดีนะตอนนั้นดึกแล้วคนไม่มี 555

     หลังจากวันนั้นมันก็ไม่ได้ดีเสมอไปนะคับฮอลแบบว่ารู้สึกระแวงผมกลัวผมจะทำรัยมันประมาณนั้น ผมก็ไม่รู้จะไปพูดกะมันยังงัยเอาเป็นว่าตีตัวออกห่างมันดีกว่า เงียบๆ ไปเลยประมาณนั้น แล้วเพราะงี้แหละคับอารมณ์สอนของผมมันก็เลยไม่เหมือนเดิมเลย มีอยู่วันนึงเปลี่ยนที่สอน แต่วันนั้นมันมาสายมาก เกินเวลาที่มันนัดกะผมไว้มากกกกก ผมก็เริ่มเซ็งๆ แระ แต่ยังเก็บอาการอยู่ หึหึ >< สอนปกติ แต่ฮอลไม่ปกติ มันไม่ใส่ใจที่ผมสอน นั่งเล่น บางทีแบบว่ามาถึงบอก ไม่เรียนนะขอกลับก่อนแล้วทำหน้าตึงๆ ใส่ผม ผมก็ขึ้นสิคับทีนี้ บ่นแหลกเลยยยย แล้วผมก็เจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด ฮอลลุกขึ้นชี้หน้าผมพูดว่า "มึงอย่ามาจู้จี้กะกูนัก มึงมีหน้าที่สอนก็สอนไป" ผมน้ำตาไหลเลยคับตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่เคยคิดว่าฮอลจะเป็นแบบนี้ เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับผม "คับ พี่ขอโทษ" ผมพูดกะมันแล้วก็ร้องไห้ไปด้วย "มึงไม่ต้องมาร้องไห้เลยนะ" ฮอลพูด จากนั้นฮอลก็พูดรัยอีกเยอะแยะเลย ไม่รู็ว่าอารมณ์เสียจากไหน สักพักมันเริ่มสงบปรับความเข้าใจกันได้ ทีนี้คิวมันร้องบ้าง ผมบอกว่า "ที่ทำทุกอย่างก็เพราะว่ารักเรามากๆ บางครั้งมันเหนื่อย บางครั้งมันเหงา ก็อยากให้ฮอลมาหาบ้างเท่านั้น พี่รู้ว่าพี่มีหน้าที่แค่สอน เพราะฉะนั้นพี่ก็จะทำหน้าที่ของพี่ให้ดีที่สุด หลังจากนี้ฮอลจะไม่พูดกะพี่เลยพี่ก็ไม่ว่าอะไร" ฮอลเงียบไปเลย "เห็นโทรศัพท์เครื่องนี้มั๊ย(โทรศัพท์ที่มันให้ผมไว้ ผมถืออยู่ในมือ) พี่ว่าพี่ไม่ควรรับมาเลย พี่น่าจะคืนฮอล" ผมพูด ฮอลรีบโต้เลยคับ "เอาดิ ถ้าพี่คืน ฮอลก็จะปาทิ้งให้พังต่อหน้าพี่นี่แหละ" ผมก็เลยถือไว้เหมือนเดิมTT แล้ววันนั้นฮอลก็กลับไปก่อน มันชวนกลับพร้อมกัน แต่ผมไม่อยากเดินกลับพร้อมมันอีกแล้ว เลยอ้างไปว่าจะขอนั่งทำการบ้านก่อน แล้วเดี๋ยวเดินกลับเอง^^

***เรื่องราวมาเกือบจะจบแล้วนะคับ ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา ^^