คนเราหนึ่งคนมีหนึ่งชีวิต
ชีวิตเราหนึ่งชีวิตมีลมหายใจหนึ่งลมหายใจ
หนึ่งลมหายใจมีโอกาสใช้แค่ครั้งเดียว
ถ้าวันหนึ่งเราหยุดหายใจเราก็จะไร้ซึ่งสิ่งที่เรียกว่าชีวิต
ทุกคนควรคำนึงไว้ว่าเราเกิดมาหนึ่งชีวิตต้องใช้ชีวิตที่มีให้มันคุ้มค่า
สิ่งใดที่อยากทำ สิ่งใดที่ควรทำ สิ่งใดที่ต้องทำ เราจำเป็นที่ต้องทำมัน
ก่อนวันที่สิ่งที่เรียกว่าชีวิตจะดับสูญไป
ปัจจุบัน คือสิ่งที่เราต้องรับรู้และยอมรับมันให้ได้
มันคือความจริง ไม่มีคำว่าหลอกลวง ขอเพียงเราต้องยืดถือในคำว่าความจริง
หยุดหลอกตัวเอง เราก็สามารถอยู่กับปัจจุบันได้ คนเราทุกคนต้องอยู่กับปัจจุบัน
อย่าไปนึกเพียงว่า อดีตเป็นเช่นนี้แล้วปัจจุบันจะเกิดอะไรขึ้น?
อย่าไปนึกเพียงว่า อนาคตมันจะเป็นเช่นไรถ้าเราทำอะไรไป?
เราต้องนำสิ่งที่เรียกว่าปัจจุบันมาคิดแล้วค่อยปฏิบัติ จึงหรือไม่?
ความรักของคนทุกคนใช่ว่าจะราบรื่นจริงไหม?
คุณเคยมีความรักไหมหล่ะ?
ฉันเคยมีนะ เป็นความรักที่เริ่มด้วยคำว่าเจ็บและลงท้ายด้วยคำว่าเจ็บเลยแหละ
ฉันเคยรักเพื่อนคนหนึ่งเขานิสัยดี ใจดี แต่ฉันไม่ดีเลยซะนิด
เขาไม่รักฉันแต่เขารักเพื่อนฉัน ฉันค่อนข้างสับสนมากว่าจะทำเช่นไร
ในตอนแรกฉันตัดสินใจจะเลิกชอบเขาแต่ยิ่งคิดเท่าไหร่จากคำว่าชอบ
มันได้แปลเปลี่ยนเป็นคำว่า รัก ฉันรักเขามากจนชีวิตสับสนวุ่นวาย
นอนหลับก็ฝันถึง ตื่นก็คิดถึง จะทำอะไรก็เ็ห็นเป็นหน้าเธอ
ยิ่งนานก็ยิ่งผูกพันธุ์ ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าฉันไม่รักเขา
เพราะตอนนี้หัวใจของฉันอยู่ที่เขา แม้ว่าเขาจะไม่รักฉันก็ตาม
ฉันก็จะรอวันที่เขาหันมาสนใจ แม้ว่าอาจไม่มีจริงก็ตาม
ฉันจะอยู่กับปัจจุบันจนวันสุดท้าย เพราะชีวิตนี้มีแค่ครั้งเดียว...