คอมเครื่องที่ใช้สร้างงานพัง มันเหมือนทุกอย่างค้างไว้ในนั้น ประกอบกับการเปลี่ยนแปลง ทั้งครอบครัว ทั้งงาน มันวุ่นวายไปหมด

การเขียนนิยาย เป็นงานอดิเรก ที่ผมชอบ พยามลง เว็บที่ขาย เพื่อให้รู้สึกว่า  สิ่งที่เราทำมันไม่ได้ไร้สาระ 

มันไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรหรอก มันเป็นแค่กำลังใจ 

    พอชีวิตมาถึงจุดนี้ มันแย่เหลือเกิน วุ่นวาย สับสน เหมือนจนปัญญา

    อาการ BP แกว่ง ตัวตลอด จนเรากลัวใจตัวเอง ว่าสักเสี้ยวความคิด เราจะ ตายเพราะมือตัวเอง

    ขอโทษทุกคน ที่ค้างความรู้สึก เรื่องนิยายที่แต่งไม่เสร็จ สมอง ตื้อไปเฉย ๆ อยู่ไปวัน ๆ อย่างไม่รู้ต้องการอะไร

    ผมกำลังพยาม กลับมา ตอนที่ 18 จริง ๆ เขียนค้างไว้ในคอมเครื่องเก่า เมื่อมันพัง จะยกโครงในหัวเดิมกลับมาเขียน ก็แปลก ๆ ไปไม่ถูก จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้น จะให้เรื่องเป็นอย่างไร เลยต้องคิดใหม่เขียนไหม

    ใครจะด่า ผมน้อมรับ ผมไม่มีแรง ไปสู้กับใครแล้ว ผมเข้าใจ ความขัดใจ ที่ต้องรอ แล้วหายไปเลย ผมผิดเอง

    ใครยังจำกันได้ ผมยินดี และขอบคุณนะครับ 

G4GUYs เป็นสังคม ที่ผู้อ่าน ผู้เขียน น่ารักที่สุดแล้ว ในความติดผม 

ขอโทษ และ ขอบคุณ จากใจ