ขอแชร์มาจากpantipครับ เล่าต่อๆกัน

ในวัยเด็กผมเป็นด็กผู้ชายขี้อายคนนึงเท่านั้น เรียนก็ไม่ได้เก่ง ตอน ม.1 ก็ไม่มีเพื่อนผู้ชายมากนัก รู้สึกอึดอัดในการใช้ชีวิต ม.1 มากๆๆๆๆ
แต่ละวันผมไม่อยากไปเรียน (มีใครเคยเป็นปะ)
โครตจะไม่อยากพักเที่ยงเพราะไม่รู้จะไปนั้งกินข้าวกับใคร รอแต่เลิกเรียนแล้วอยากกลับบ้านเท่านั้น ชีวิตมันก็เป็นแบบนั้น 1ปีเต็มๆ
คอยคิดแต่อยากให้มีวันหยุดเยอะๆ  (นั้นละผม ตอนม.1)  เรียกได้ว่า "ไม่เป็นที่น่าจดจำของรุ่นผมเลยทีเดียว" เศร้าวะ

ปิดเทอมม.1จะขึ้นม.2
มีวันนึงผมเบื่อๆเลยอยากทำการบ้านมาทำที่โรงเรียนบ้างอยากดูคนบ้าง ระหว่างที่ผมกำลังเดินเข้า รร. เดินทำหน้า งง งง
ก็มีสนามบาสอยู่หน้า รร.ผมเห็นเพื่อนร่วมรุ่นผมคนนึงเล่นบาสอยู่และแล้วก็ได้ยินเสียงๆนึงดังลั่นเลยยย

"เฮ้ยย นายๆเก็บบอลให้หน่อยสิ" ผมก็หยิบบอลปาคืนไปให้เขาผมจะเดินเข้าไปในโรงเรียน
"นายๆ 1/5ปะวะ เรา ชื่อB 1/7 เล่นบาสกันปะ เล่นคนเดียวมันเซ็ง"
ผมงงเลย มีคนชวนผมเล่นบาสด้วยหรอ จำผมได้ด้วยว่าอยู่1/5???  
นั้นละ จุดเริ่มต้นของมิตรภาพของผมกับนาย B

วันนั้นทั้งวัน นายB ชวนผมเล่นบาส จากสนามบาสหน้ารร.กลางแจ้ง มันชวนผมปีนโรงยิมเข้าไปเล่นบาสต่อ
ไอ้ผมผมก็เล่นไม่เป็น มันก็เล่นไม่เก่ง
ผมถามมันว่า "เมิงจะฟิตไปไหนวะ"
นาย B ตอบว่า "เปิดเทอมมา กูจะลงสมัครบาสโรงเรียน กูอยากเล่นบาส"

เชื่อไหมครับ นั้นละ คือจุดเริ่มต้นของการเล่นบาสของผม ช่วงปิดเทอมเรานัดซ้อมกันทุกวันๆ
โลกของผมตอนอายุ14 หยุดลงที่นาย B ไปแล้วครับ มันคือเพื่อน1เดียวของผม

และแล้วเปิดเทอมก็เกิดขึ้น ผลจากการฝึกซ้อมฝีมือของB เก่งกว่าผมเยอะ แต่ผมก็ยังพอสอบเข้าชมรมบาสของโรงเรียนได้
นายB กับผมอยู่คนละห้องกัน แต่ทุกเช้า ทุกเที่ยง ทุกเย็นเราจะนัดเจอกัน แล้วเล่นบาสทีมเดียวกัน
แต่ไม่ว่าผมจะเล่นเก่งแค่ไหนก็สู้มันไม่ได้สักที5555+ ได้แต่มองด้านหลังมันมาตลอด ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าผมคิดอะไร ยังไง รู้แต่ ผมดีใจที่มีมัน
และผมเองก็ติดบาสโรงเรียนไปพร้อมกับมัน

อาจด้วยผมโตขึ้นแล้วก็ดูดีขึ้นเยอะ เพื่อนเยอะ ขึ้นมีผลมาจากนาย B นี้ละสร้างชีวิตใหม่ให้ผมมั้ง นายBเพื่อนเยอะ ผมก็เลยได้รู้จักคนเยอะเยอะเลย เรียกได้ว่า ไปๆมาๆผมได้อยู่ในแกงค์ดังที่สุดของรุ่น*ตอนนี้ผมเป็นที่ยอมรับของคนโรงเรียนสักที 5555*

เวลาผ่านไปครับ จนถึงม.4 ผมเริ่มรู้ตัวแล้วละผมแอบชอบเพื่อนผมขึ้นมาเรื่อยๆ และผมก็ไม่รู้ว่ามันคิดแบบผมไหม???
แต่ด้วยความดังที่ผมเด่นดังขึ้น เป็นนักบาสโรงเรียนที่สาวๆกรี๊ดมากขึ้น นายB ก็เช่นกัน เราสองคนเหมือนเส้นขนาดของโรงเรียนไปซะแล้ว
แล้วผมกับนายB ก็ มีแฟนเป็นผู้หญิงครับ สำหรับนายB ผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไง แต่สำหรับผม ผมต้องมีใครสักคน ผมไม่อยากเจอล้อ
และผมก็ชอบ ญ.ขึ้นมาจริงๆมันเป็นความรู้สึกดีดีครับ

ครับผมมีแฟนเป็นดาวโรงเรียนในรุ่นเดียวกัน นายB ก็มีแฟนเป็นรุ่นน้องคนดังของโรงเรียน นับวันเรายิ่งเป็นเส้นขนาดที่ยากจะมาบรรจบกันมากขึ้น
แต่เราก็ไม่เคยที่จะไม่เป็นเพื่อนกัน เรายังเล่นกีฬาด้วยกัน ไปไหนด้วยกันเสมอ มีผมที่ไหนยังมีนายB เป็นเหมือนเงาเสมอ

ตอนนั้นผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าผมชอบดาวโรงเรียนแค่ไหน ผมดูแลเธอดีมาก  และผมก็ภูมิใจที่มีแต่คนมองว่าผมเด่น ผมดัง
มันก็เลยเป็นการหลอก ผญ.คนนึง (อย่าด่าผมเลย ผมผิดไปแย้ววว)

พอขึ้นม.5 ถ้าได้อ่านเรื่องราวของผมในกระทู้แรกจะทราบว่าผมเจอปัญหาทางบ้าน ตอนนั้นผมจนมากๆ และผมก็ได้มีโอกาสรู้จักพี่คนนึงที่เดิน
เข้ามาดึงผมออกจากชีวิตจนๆ  ซึ่งตอนนั้นผมรู้ ว่าถ้าผมเลือก ชีวิตผมจะหายไป จากนาย B เส้นขนาดของเรามันคงจะไกลกันออกไปอีก

ก่อนที่ผมจะตัดสินใจไปคบกับพี่เขา ผมชวนนายบีไปนอนบ้าน ผมพูดกับมันคำนึง
" เฮ้ยB เร็วๆนี้กูจะออกจากบ้านนี้ ไปทำงาน กูต้องหาเงิน และไม่มีเวลาอยู่กับเมิงเหมือนเดิมแล้วนะ"
"ต่อไปนี้ตอนเช้าจะไม่มีกู นั้งรอเมิงที่โต๊ะอาหาร"
"ต่อไปนี้คงไม่มีกูไปเล่นบาสกับเมิงที่ชมรม"
"ต่อไปนี้กูไม่สามารถมาหาเมิงวันหยุดได้" และ
"ต่อไปนี้กูอาจไม่เหมือนเดิม"

นายB เงิบไป ผมกับนายB เคยไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันมาก่อนครับ มีแต่คำว่าเพื่อน และผมมั่นใจว่ามันต้องชอบผมบ้างละ
ผมมั่นใจมาตลอด สุดท้ายคืนนั้นคำเฉลยก็เป็นจริง
นายBพูดแบบเศร้าๆว่า"กูขอกอดเมิงได้ไหม กอดแบบเพื่อน พอดีกูหนาว"
ผมตอบ "เมิงพึ่งจะหนาวหรอวะ กูอะหนาวมาโครตนานแล้ว"

คืนนั้นทั้งคืนนายB นอนกอดผมแน่นเลย.... เวลาของผมมันหยุดไป ณ.จุดนั้นจนถึงวันนี้ผมก็ไม่ลืม

เช้าขึ้นมาเราสองคนไปโรงเรียนกันเหมือนปกติทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเราก็ได้แค่กอดกันแค่นั้น
ผมคิดว่าเราสองคนไม่ควรจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ในโรงเรียนผมก็มีแฟนของผม นายB ก็มีแฟนของนายB
และที่สำคัญผมจำเป็นต้องเลือกอนาคตของผม ทุกอย่างผมสับสนไปหมด ชีวิต งง งง งง ให้3 งง เลย

บทสรุปผมก็ก้าวเข้าไปสู่ในชีวิตพี่ ย.จริงๆ พี่ย.ทำให้ผมชีวิตผมเติมเต็มจริงๆผมได้สิ่งที่ผมอยากได้
นายB กับผมเรายังคงคุยกันเมื่อได้เดินเจอกัน ผมเริ่มตีห่างออกจากดาวโรงเรียนอย่างช้าๆเนียนๆไป

ผมยังคงได้เล่นบาสบ้างในช่วงกีฬาสี ยังคงไม่ทำอะไรเหมือนคนอื่นบ้าง...แต่ก็แค่คำว่าบ้าง นะครับ

เราก็จากกันในวันสุดท้ายของการจบการศึกษา ม.6 ผมจำได้ว่า วันนั้น เสื้อผมเต็มไปด้วยปากกาคำอวยพรจากเพื่อนๆ
แต่ผมยังขาดของนายB

ผมเดินหานายBรอบ โรงเรียน และผมก็ไปเจอนายB ที่สนามบาสหน้าโรงเรียน ที่ๆเราเจอกันครั้งแรก นายB นั้งรอพร้อมลูกบาสลูกนึง
"เฮ้ยยย....เมิงเล่นบาสกะกูอีกสักครั้งได้ไหม เมิงยังเล่นเป็นอยู่ปะวะ"
ผมตอบ "เออ กูเล่นเป็นดิวะ ไม่เคยลืมหรอก" หลังจากเล่นบาสครั้งสุดท้ายกันจบ เราก็เขียนเสื้อให้กัน

ผมเขียนคำว่า "ไอ้B ขอบคุณเมิงมากที่เป็นเพื่อนกู"
นายบีเขียนว่า "เมิงๆๆๆ กูจะไม่ลืมเมิง"

หลังจากเรียนจบ.ม.6 ชีวิตผมก็มีปัญหาอะไรๆเข้ามาอีกเยอะ เส้นทางที่ผมเลือกอาจดูโง่ๆ ผมไม่ติดต่อใครอีกเลยในโรงเรียน
และดำเนินชีวิตของผมมาตลอด

จนเมื่อปลายปีที่แล้ว มีคนโทรมาหาผม เสียงแรกที่ผมได้ยิน "ไอ้สาดดดด กูหาเมิงเจอแล้ว" ผมถามว่าใครอะครับ
เสียงตามสาย ด่าผมมาเป็นชุด "เมิงเปลี่ยนชื่อหรอ เมิงรู้ไหมกูนั้งหาชื่อเมิงมา12ปี"
ผมรู้ละใคร นายBนี้หว่า.....  (ใจผมเต้นท์เร็วไปหมด มือไม่สั้น)
ผมเจอมันด่าไปรวม15 นาที นั้งจับนาฬิกาฟังเลยคร้าบ ผมโดนด่าไป ผมยิ้มไป @#$%^&*()_P{

ผมพูด "เฮ้ยๆๆ  นายB  เมิงเจอกูแล้ว กูไม่ไปไหนแล้ว แต่กูมีอะไรต้องคุยกับเมิงวะ"
นายบี "ที่ไหน ยังไง เมิงนัดมา"
ผมพูด "สนามบาสหน้าโรงเรียนละกัน เดียวกูไปหาเมิงตอนนี้เลย"
นายบี "ไอ้สาด ดึกชิป เออ เจอกัน"

เวลามันผ่านไป12ปีแล้วครับ เราสองคนคงเจอเรื่องราวต่างๆเข้ามา มากมายสำหรับนายB ผมคงไม่ได้รักมันเหมือนตอนวัยเด็กอีกแล้ว
และมันก็คงคิดแบบผม เราสองคนนั้งคุยกันหลายๆๆเรื่อง ยุงก็กัด แต่เราก็ยังเดินไป7-11 ซื้อยาทายุงและนั้งคุยกันไป

ผมเลยพูดกับมันว่า "ไอ้สาด เมิงรู้ไหม เมิงอะเป็นคนทำให้กูเป็นเกย์ รับผิดชอบกูไหมนิ"
นายบีตอบ "ไอ้เจียยยย แล้วเมิงมาโทษกูทำไมวะ กูเปล่า เมิงเป็นของเมิงเองปะวะ"
ผมก็ถามว่า "แล้วเมิงละ เมิงเป็นรึเปล่า"
นายบีตอบว่า "กูไม่เป็น สาดดดดดดดดดดดดดดด"


คำตอบที่ผมได้รับ ผมไม่ได้หวังอะไรจากมัน ไม่ว่ามันจะเป็นหรือไม่เป็น ผมก็จะเป็นเพื่อนที่ดีของนายB ตอนนี้ผมได้กลับมาในชีวิตมันอีกครั้ง
แต่เราคงไม่ได้ไปไหนด้วยกันอีกเหมือนเดิม เราเจอกันวันนั้นวันเดียวครับ และเราก็โทรคุย Lineคุยกันบ้าง

ผมมารู้ทีหลังว่านายB น่าจะเป็นเกย์ครับ....แต่มันก็ยังคงบอกให้โลกรู้ว่ามันไม่ได้เป็น